Zo vader zo zoon

Midden in het groene hart van Luxemburg steken eenden ’s ochtends de straat over en bouwen vogels hun nest. ‘Daarin zit voor mij het plezier van het leven, in die kleine dingen en dat wil ik delen met mijn zoon en vrienden.’ Het leven is niet altijd vriendelijk voor hem geweest; hij verloor zijn vader op jonge leeftijd en scheidde van zijn vrouw. Die ervaringen hebben hem niet verbitterd, integendeel. Hij blijft een familieman bij uitstek en vindt

waarden als moed en respect erg belangrijk. ‘Het leven gaat door en dat moeten wij ook doen. Je kan wel bij de

pakken blijven zitten, maar er ligt nog zoveel moois op ons pad.’

Daarin neemt Benjamin een voorbeeld aan Volvo. ‘Zij hebben altijd moedige beslissingen gemaakt, zonder dat iemand hen daartoe forceerde. Ze zijn meteen volop gegaan voor de transitie naar elektrische wagens. Ook Volvo heeft het moeilijk gehad, maar zelfs toen bleven ze altijd trouw aan hun eigen waarden. Nu hebben ze weer volop de ruimte om te ontwikkelen en grijpen ze de kansen die op hun pad liggen.’ Dat is ook waar Benjamin zich nu bevindt. ‘Na veel uitdagingen, bevind ik me op een plek waar ik gelukkig ben. Ik kan ervan genieten om lekker te eten met mijn zoon of samen de natuur te bewonderen.’ Vanaf nu is er nog maar een weg voor Benjamin en dat is vooruit.

Altijd vooruit

Sinds zijn geboorte rijdt Benjamin in een Volvo. Zijn oom was Volvo-verdeler. Ergens in die garage pikte Benjamin het virus op. ‘Ik zou niet weten waar het anders vandaan komt. Voor mijn vader is een auto gewoon een vervoersmiddel. Voor mij is het zoveel meer.’ Hij hoopt het Volvo-virus over te brengen op zijn vijfjarige zoontje, Victor. Benjamin gaat op pad met Victor wanneer hij maar kan. Voor grote tochten is het nog wat vroeg, maar ze verdwijnen op gestolen dagen samen in het bos om hun gezamenlijke hobby uit te oefenen: boogschieten. ‘Victor gebruikt de speelgoedversie, voor hem is het een spelletje, maar voor mij is het echt een manier om tot rust te komen’, vertelt Benjamin. ‘Enkel jij en de boog bestaan. Je focust op je doel.’

Zo staat Benjamin ook in het leven. Hij gaat vooruit, wat er ook gebeurt. Daarvoor moet je soms keuzes maken. ‘Staat iets me niet aan, dan verander ik meteen.’ Zo ging het ook met zijn studie architectuur. De competitie onder de studenten beviel hem niet, dus binnen een week veranderde hij van opleiding. Nu werkt hij in de bouwtechnologie. ‘Dat beviel me beter. Het bracht duidelijkheid, was concreter.’ Benjamin heeft de leiding over de onderhouds- en reparatieafdeling van een bekend bedrijf op de Luxemburgse markt. Deze teams bedienen particuliere klanten, maar ook tertiaire en industriële klanten zoals administratieve gebouwen, scholen en fabrieken. Benjamin blijft echter gefascineerd door architectuur en design van gebouwen. Over een paar jaar begin ik aan een nieuw persoonlijk project, een huis verbouwen volledig naar mijn zin en met een focus op duurzaamheid.

Met zijn team werkt Benjamin samen zoals hij dat met zijn zoon doet. ‘We moeten bepaalde doelen voor ogen houden en regels volgen, maar dat betekent niet dat er geen ruimte is om plezier te maken. Zo ging mijn vader ook om met mij en ik met mijn zoon. We amuseren ons, maar zorgen ook dat we doen wat we moeten doen om dat plezier mogelijk te maken. En het werkt. Mijn zoontje spendeert graag tijd met mij en op het werk hoor ik dat het fijn is om in mijn team te zitten. Met de mama van Victor ben ik ook nog steeds een team. We komen goed overeen en werken samen om Victor de juiste waarden in het leven mee te geven.’

We hebben maar één leven

Rust vindt Benjamin in de natuur en in zijn V60 Recharge. ‘Ik vind het belangrijk om me comfortabel en veilig te voelen in een auto. Er is geen andere wagen waarin ik me zo op mijn gemak voel als in de Volvo. Het voelt alsof me niets kan overkomen. Daaraan hecht ik veel waarde, net als aan het leven zelf.’ Benjamin kende meerdere mensen die ernstig gewond raakten in auto-ongevallen. ‘Autorijden blijft een gevaarlijke bezigheid, daar ben ik me

van bewust. Daarom vind ik het belangrijk om in een auto te rijden die veiligheid hoog in het vaandel heeft staan.’

Benjamin houdt van het leven, maar weet ook hoe kwetsbaar het is. ‘Twaalf jaar geleden verloor ik mijn papa. Ik stond op het punt om te trouwen. In één klap vielen alle zekerheden weg. Maar ook daar zijn we bovenop gekomen. Ik, mijn moeder en mijn broer. Mijn vader zou niet willen dat we bij de pakken blijven zitten. Hij was streng maar rechtvaardig, net zoals ik met mijn zoontje.’ Het was bovendien niet de eerste keer dat de familie

Warrant te maken kreeg met de dood. Daarom is het belangrijk om van het leven te genieten. We hebben er maar één.’

De vrijheid van de Volvo

Als Benjamin met zijn zoontje op reis gaat, dan moet dat met de auto. ‘Het geeft een ongekende vrijheid, weten dat je kan gaan en staan waar je wilt. Hier en daar stoppen we voor koffie, een ijsje of een goede maaltijd. Daarin zit voor mij het plezier van het leven. Het gaat niet alleen maar om vooruitgang, maar ook om af en toe stilstaan en om je heen kijken. Victor en ik vinden het heerlijk om onderweg te zijn en te luisteren naar muziek. Onze Volvo is een kleine concertzaal, de kwaliteit van het geluid is ongekend. Voor mij is muziek onlosmakelijk verbonden aan de Volvo, net als vakanties en avonturen.’

Benjamin ziet zichzelf als een Volvo-liefhebber van de oude stempel. ‘In het verleden was kiezen voor Volvo eigenlijk kiezen voor het merk vanwege zijn historische kwaliteiten: veiligheid, comfort en robuustheid. Tegenwoordig is de Volvo steeds meer in de mode, door het vooruitstrevende karakter.’ Toch houdt Benjamin van het merk om de moed die ze hadden om aan hun eigen weg te timmeren. De toekomst jaagt Benjamin soms angst aan. ‘De wereld verandert snel en wij moeten mee. Soms weet ik niet waar al die veranderingen ons zullen brengen, maar we moeten positief blijven. Het mooie zien in de kleine dingen. Zolang we dat kunnen, komen we er wel.’ Samen met Volvo houdt hij de blik op de toekomst gericht. Uit liefde voor het leven.