Volvo LCP 2000 (1983) - Overzicht
LCP 2000 - De toekomst van gisteren wordt 30
Lichtgewicht materialen, alternatieve brandstoffen en extreem laag brandstofverbruik. Dit waren de eigenschappen die de basis vormden voor het LCP 2000, Light Component Project. Dit was een conceptautostudie gericht op de toekomst en het milieu, gepresenteerd door Volvo Car Corporation (Volvo Cars) in het late voorjaar van 1983, 30 jaar geleden.
Het idee voor de LCP ontstond in 1979, deels uit een onderzoek naar elektrische auto's dat Volvo Cars in 1976 deed onder leiding van de geniale ingenieur Rolf Mellde, en deels uit een ultralicht project voor kleine auto's genaamd Ellen. De eisen waren een rijdbaar prototype voor een toekomstige lichte auto, extreem zuinig in brandstofgebruik, maar tegelijk zeer veilig en praktisch bruikbaar tegen het jaar 2000. Het team, onder leiding van Mellde, moest profiteren van zowel de nieuwe materialen en nieuwe technologieën die bestonden als die in ontwikkeling waren. De LCP moest plaats bieden aan minimaal twee personen, een maximaal gewicht van 700 kg hebben en een maximaal brandstofverbruik van minder dan 4 liter per 100 km. Een vrijwel onrealistische combinatie in 1979.
Er werden vier auto’s gebouwd, allemaal met kleine technische verschillen, die voor het eerst werden getoond op een milieuseminar in Stockholm in het late voorjaar van 1983. LCP2000 zag eruit als een auto, maar dan anders: een wigvormige tweedeurs hatchback met een rechte achterzijde en een plastic achterklep die tevens dienst deed als toegang tot de achterbank. Dit was achterwaarts gericht voor veiligheids- en ruimtedoeleinden. En ja, er was ook ruimte voor bagage. Als men de LCP goed bekijkt, kan men enkele ontwerpkenmerken van de Volvo 480 herkennen, die drie jaar later werd geïntroduceerd.
De LCP-auto's waren uitgerust met speciaal ontworpen dwarsgeplaatste turbodieselmotoren van twee typen. Beide typen waren driecilindermotoren, maar de ene was een 1,3 liter 50 pk lichtgewicht magnesiummotor, terwijl de andere een gietijzeren 1,4 liter 90 pk motor was, warmte-geïsoleerd zonder koelmantel in de cilinderkop en in plaats daarvan de motorolie als koelvloeistof gebruikte. Het model reed op elke oliebrandstof, zoals koolzaadolie, waardoor de auto een lekkere geur van fish & chips kreeg als hij voorbij reed. Alle LCP's hadden voorwielaandrijving en een handgeschakelde vijfversnellingsbak of een elektronisch geregelde CVT.
In het ontwerp is uitgebreid gebruik gemaakt van verschillende soorten kunststof, magnesium en aluminium, zowel vanuit het oogpunt van gewicht als met het oog op recycling en toekomstige beschikbaarheid. Een kleine sensatie was het gebruik van koolstofvezel voor de deurframes, toen een volledig nieuw en ongebruikt materiaal.
De markt was in 1983 echter nog niet klaar voor een milieuvriendelijke auto. Conventionele auto's domineerden nog steeds en vermogen en prestaties waren toen de kernwoorden. De LCP2000 wekte veel interesse als conceptstudie en ideeproject. Studies naar het totale energieverbruik van de LCP, de levenscyclus van grondstof, productie, gebruik en uiteindelijk sloop, vormden later de basis voor Volvo Cars’ milieustrategie EPS en de daaropvolgende milieuverklaring van nieuwe auto’s, de EPI, die in 1998 volgde.
De LCP 2000 is nu te zien in het Volvo Museum en is nog steeds even interessant als 30 jaar geleden, en misschien zelfs wel interessanter dan toen. Het is een getuigenis van een vooruitstrevende, innovatieve en creatieve ‘outside-the-box’-mentaliteit die Volvo Cars kenmerkt en die, in verder ontwikkelde vorm, terug te vinden is in de Volvo's van vandaag.