Frá rannsóknarstofunni til raunveruleikans: Vakning móður um öryggi barna í bílum

Stingandi píp bergmálaði í gegnum risastóra, steinklædda bygginguna. Á sama augnabliki heyrðum við smell, svipulaga sprungu og greinilegt hljóð um að eitthvað hraðaði sér.

Sara, starfsmaður Volvo Cars, horfði á bíl þjóta út úr göngum á miklum hraða í átt að gríðarstórri steinsteyptum vegg, frá útsýnisstað með glerveggjunum hátt fyrir ofan öryggismiðstöðina í Volvo Cars.

Áhrifin voru ógeðfelld. Málmmarr sem mætir óhreyfanlegum hlut, loftpúðar þenjast út á augabragði, vélarhlífin molnar. Hljóð sem ég hafði aldrei heyrt áður.

Ég vissi að í þessum árekstri var árekstrarbrúða í barnastærð fest í barnabílstól.

"Sami bílstóll og dóttir mín notar"

Ég hef alltaf verið talskona fyrir öryggi bíla. Mamma setti bílinn ekki í gang fyrr en allir voru spenntir í beltin. Við áttum alltaf barnabílstóla eða bílsessur og frá unga aldri var okkur kennt um hætturnar sem börn standa frammi fyrir í bílum.

En það var ekki fyrr en ég flutti til Svíþjóðar og byrjaði að vinna hjá Volvo Cars að ég meðtók boðskapinn.

Eftir að hafa orðið vitni að fyrsta árekstrarprófinu mínu var mér sýnt myndefni þar sem borið var saman höggið á árekstrarbrúðu í framvísandi bílstól og bakvísandi bílstól. Mér varđ líka óglatt. Það Það sannfærði mig um að halda börnum mínum bakvísandi eins lengi og mögulegt var. að halda börnunum mínum bakvísandi eins lengi og mögulegt var.

En það er auðvelt að segja þetta frá sænskum sjónarhóli – hér er þetta normið.

Í heimalandi mínu eru hlutirnir öðruvísi. Börn eins og eins árs eru sett í framvísandi bílstóla, smábörn ferðast án sessu eða stóla og bæði börn og fullorðnir setja brjóstól öryggisbeltisins fyrir aftan sig vegna þess að "það er óþægilegt."

Þegar við heimsóttum heimili og kröfðumst þess að leigja bakvísandi bílstól fyrir smábarnið okkar, stóðum við frammi fyrir fullt af spurningum frá fjölskyldu og vinum - "Hún lítur svo óþægilega út! Ég yrði bílveikur!" -urðum jafnvel að athlægi fyrir að hvetja alla til að nota öryggisbeltin almennilega - „Mig klæjar á hálsinum undan því“

En fyrir mig er það óumsemjanlegt. Og vegna þess að börnin mín hafa aldrei kynnst neinu öðru, klifra þau umyrðalaust upp í bílstólana sína.

Ég vona að þau lendi aldrei í bílslysi..

Nema, einn daginn, feta þeir í fótspor mín og sjá af eigin raun ótrúlegar framfarir í öryggi á Volvo Cars.